Bahçedeki çiçeklerin kokusu her yanı sarmıştı. Yalnız çiçeklerin kokusu değil, çevrelerinde ne varsa, ağaçlar, yapraklar, her şey canlıydı ve soluk alıyordu. Bulut onların canlılığını ruhunun derinliklerinde hissediyordu.

Ağaçların müziği. . .
Ay ışığı. . .
Yıldızlar. . .
Denizden gelen iyot kokusu! . .
Ve Yağmur. . .

Sonra, sanki gökyüzünden kanatlarını takarak aralarından ışıl, ışıl bir aydınlık geçti. Yağmur, sevdiği adama vücudunu kıvırarak sokuldu. Dudakları birbirine tutsak, yürekleri birbirleri için çarpıyordu. Mudanya’da, denizin sessiz kıyılarında yalnızca aşk vardı şimdi...

Ve Tek Bir Vücut!...