Pek çok küçük yerde, pek çok küçük insanın, dünyanın suretini değiştirebilecek pek çok küçük şey yaptığına duyduğu inançla yola çıkıyor Yoksulluk, Kahkaha ve Sinema: Bir yanda konuşamayan, konuştuğunda ne söylediği umursanmayan, emeğinin karşılığını alamayan/ekmeğe ulaşamayan, ötelenen, ötekileştirilen insanlar, diğer yanda üçüncü mekânlar, ara konumlar, eşikte yaşanan gizli savaşlar... Yoksulluk, Kahkaha ve Sinema bu mücadelede onları güçlendiren şeyin ne olduğuyla ilgileniyor; popüler imgelemi etkileyen bu yazgıda kahkahanın rolüne yakından bakmayı deniyor. Felsefi metinlerle girilen diyaloglarla genişleyen çalışma, farklı türden hakikatleri keşfetmeye imkân tanıyor.
“...insanlar, tüm bunlara karşı nasıl direniyorlardı? Nasıl hayatta/ayakta kalıyorlardı? Onları güçlendiren neydi? Suskunlukları mı? Haykırışları mı? Ağlamaları mı? Yoksa kahkahaları mı? Öyle ya Gogol’ün kimsenin bilmediği görünmez gözyaşlarıyla herkesi güldürmesi, Shakespeare’in ışık ile karanlığı birleştirmesi ve Chaplin’in Büyük Diktatör’e sakarlık yaptırması tam da böyle bir şey değil miydi? Bu düşünülebilirdi, düşünülmeliydi! Düşündüm...