Bizde bir Dil var ki; ben çok zor “annadım,”

Cılıza “kelete,” şafağa “öş” derler.

Tarihe not olsun diyerek “ünnedim,”

Aylağa “sünepe,” böğüre “döş” derler.

Heyecana “evmek,” iç giysiye “göynek,”

Çiğnemeye “gevmek,” sıkıntıya “güymek,”

Uzamaya “süymek,” işemeye “siymek,”

Korkuya “sıdmak,” idrara “çiş” derler.

Islanan “yapışır,” tekeler “küpüşür,”

Topal “yekdirir,” çocuklar “kürdüşür,”

“Şünetir” perişan, kaşınan “gicişir,”

Boz gezene “hevkente,” sineğe “kiş” derler.

Bozulmuşa “yoyuk,” bağırmaya “avaz,”

Kargaşa “taraşma,” esintiye “gamaz,”

Sakinliğe “diniz,” umursamaz “yanaz”

Öküze “gebişgâh,” köpeğe “oş” derler.