Tükendi
bir ağacın dibinde uyanan gözlersönmüş bir yangını gözetliyor kulesindenince iplikler bağladım boynuma. yürüdükçe sökülen yokluğun uzuyor denize doğru duvarlara çizilmiş resimçağrılmayan kâğıtlar düş’ün içinden geçen
bir kavak ağacı oldun sen