Eşimi kaybettikten sonra uzun yıllar boyunca hayata tutunabilme mücadelesi vermiş biri olarak şunu söyleyebilirim ki; hayat da aslında her evresinde bizi daha güçlü kılabilmek adına büyük bir uğraş veriyor.
Ben hayata küsmek yerine hayallerim ve can simidi gibi tutunduğum hobilerimle, zorlu günlerin üstesinden gelebilmeyi öğrenmiş olduğuma inanıyorum.

Değişim ilk başta korkutucu olsa da zamanla kendi gücümü yeniden keşfetmeye ve kozamdan çıkmaya cesaret edebildim. Bu süreçte uykusuzluk, öfke, boşluk, suçluluk ve ağlama nöbetleriyle mücadele ettim. Kendi değerlerim için yaşamanın önemini kavradığımda ise her anın ve her fotoğrafın kendine has bir hikâyesi olduğunu fark ettim. Bu hikâyeleri bulduğumda, geçmişi anlamlandırmaya ve geleceğe umutla bakmaya başladım. Ve en sonunda hayatı olduğu gibi kabul etmeyi, daha doğrusu onu olduğu gibi korumayı öğrendim.