Murat, telefonu kapattıktan sonra koltuğunda arkasına yaslanıp gözlerini kapattı ve günün muhasebesini yapmaya başladı. Kendisinin paraya ihtiyacı yoktu. Bu otel aslında kendisinindi. Bunu kimse bilmiyordu ama, söylemek de işine gelmiyordu. Kendini yıllardır profesyonel yönetici olarak tanıtıyordu. Otel sahibinin de Almanya’da yaşadığını söylüyordu. Böylelikle kabul etmeyeceği teklifler geldiği zaman topu otel sahibine atabiliyordu. Macit Bey’in bıraktığı değerli evraklar omuzlarına bir sorumluluk da yüklemiş oluyordu. Aslında idare edebileceğine inansa bütün o evrakları Arzu’ya verirdi. Ama o daha toydu. İdare edemezdi. Dahası elinden alırlar hiçbir yararını da göremezdi. O nedenle Arzu’yu kanatları altına almaya karar vermişti. Bu akşam yemekte ona bazı itiraflarda bulunacak ve aralarında sır kalmamasını sağlayacaktı…