İnsan varolduğu günden itibaren eylem ve hareketleri nedeni ile çevresi ile yakın ilişki kurmuş ve kurmaya da devam etmektedir. Bu eylem ve hareketler başlangıçta temel ihtiyaçlar olan beslenme, barınma, giyinme iken zamanla nüfusun artması, üretim tekniklerinde yenilikler, sanayi devrimleri yolu ile seri üretim veya kitle üretimine geçmiş, ardından iktisadi sistemlerin yönlendirmesi ile daha nitelikli tüketim başlığı altında daha fazla tüketime yönelmiştir. Tüm bu gelişmeler beraberinde doğal kaynaklar üzerindeki baskıyı arttırmış, Yenilenemeyen doğal kaynaklar azalırken, yenilebilen doğal kaynaklar ise insan ve çevresinin yol açtığı atıklar nedeni ile zarar görmeye başlamıştır. Çevresel sorunlar hızlı sanayileşme ve otomasyon dönemi ile beraber gün yüzüne çıkmaya başlamış, özellikle havaya salınan zehirli gazların atmosfer yapısını bozmasından kaynaklanan asit yağmurlarının olumsuz etkileri İsveçli bilim insanı Svante Oden tarafından İskandinav bölgesindeki göl ve ormanlarında yaptığı çalışmalarla ispatlanmıştır. İnsanoğlu susuz ve yemeksiz birkaç dayanabileceği ancak havasız yaşamasının mümkün olmadığı gerçeği altında hava kirliği ile mücadele dönemi 1972’de Stockholm’de gerçekleştirilen BM İnsan Ve Çevresi Konferansı ile uluslararası alanda başlamıştır.