Hami Dede evlerinin önündeki oturakta oturuyordu. Yorgun gözlerle bahçedeki
ağaçlara baktı bir süre. Bazı ağaçların kurumuş dallarını görüp hayıflandı. Sonra da az
ileride oyun oynayan torunları Ahmed İle Mahmud’u seyretmeye başladı. 
Onları yanına çağırdı.
Her iki torunu da dedelerinin davetine koşarak geldiler. Hami Dede torunlarının
saçlarını okşayıp yanına oturttu. Aksakalını sıvazlayarak önce ağaçları seyretti. Sonra
da Ahmed İle Mahmud’a işaret ederek ağaçları torunlarına gösterdi. Çocuklar dedelerinin   gösterdiği ağaçları seyredip bakıştılar.
Hami Dede, ne demek istediğinin anlaşılmadığını fark etmişti.
Gülümsedi,
Sonra da bahçenin ağaçsız taraflarını gösterdi.
Çocuklar Dedelerinin ne anlatmaya çalıştığını merak ediyorlardı.
Sabırsızlanıyorlardı!
Çocuklar dedelerinin ne demek istediğini anlamaya başlamışlardı. İkisi de dönüp
bahçenin ağaçsız tarafına baktılar. Akıllarından buraların da ağaçlandırılması fikri
geçiyordu. Nasıl yapılacağını bilmediklerinden dedelerinin gözlerinin içine baktılar.
İkisi de dedelerinin bilgili olduğunu düşünüyorlardı. Evet onlara göre dedeleri her
şeyi bilirdi.
Ahmed; 
              Bu nasıl başarılır
Nasıl artacak sayı
Nerden fidan buluruz
Ne zaman dikim ayı
Dedi. 
Hami Dedenin mutluluğuna diyecek yoktu. Başladı anlatmaya şimdi bakın çocuklar güzel insanlar olun İyilik düşünün ki huzur, emniyet bulun 
eserimizin okuyucularımıza ilham kaynağı olması temennisiyle…