Edebiyat tarihinin en ünlü isimsiz kahramanı olan *Yeraltı Adamı* uzun monoloğuna başlarken, hiç varolmayacağını düşündüğü okuruna kendini tanıtıyor: *Ben hasta bir adamım.*

Gerçekten de takıntılı, çelişkili, karamsar, itilip kakılan bir adamdır ve en büyük zevki insanlardan intikam almaktır. Bunu da onları küçümsüyormuş gibi görünüp acımasızca eleştirerek yapar.
Müzmin yalnızlığı, kalabalık içinde bile görmezden gelinen bir varlığı vardır. Kendini var etmek ve hissettirmek için akla aykırı girişimleri olur, bunlardan da en büyük zararı yine kendisi görür.
Nietzsche’nin *Yeraltından Notlar, hakikati kanla haykırır* dediği roman, yayımlandığı dönemde Dostoyevski’nin içe dönük kahramanları ve ağır psikolojik çözümlemeleri olan eserlerinin ilk sinyalini de vermiştir.