Yaşam, tümüyle istenildiği gibi, yani %100 devam etmez. Öyle olsaydı yaratılan her şey, her anlamda kendisini oluşturan fonksiyonda sadece ve sadece bir değişken içerirdi. Bu durumda fonksiyonun aldığı değerle birlikte iki boyutlu olurdu. Oluşan fonksiyon değerinin mutlaka algılaması gerekir. Bu sonuçta açıkça belirtiyor ki, yaşam en az 2 ( iki) boyutlu olmak zorundadır. Örneğin; şuan Dünya’da en az 4 (dört) boyut vardır. Bunlar bilindiği üzere en, boy, yükseklik ve zamandır. Ancak sahip olunmayan olanaklardan dolayı, bu 4 (dört) boyut, bunu yaşayan kişi/kişiler tarafından 2 (iki) boyut gibi algılanabilir. Bu durumda bulunmak kişinin isteği doğrultusunda olabileceği gibi zorlama ile de meydana gelmiş olabilir. Geçen süreçten sonra olumluluk elde edilmezse bile söz konusu olan kişi/kişiler için, durum “yaşam tecrübesi” olarak değerlendirilebilir.  Başka bir deyişle yaşam; her an, her yer ve her durumda her şeye (ister olumlu ister olumsuz) açıktır...