Filmler, geçmişi hatırlama ve özlemle bağlantı kurma şeklinde insanların duygusal ihtiyaçlarını karşılayabilirler. Nostalji filmleri, bu ihtiyaçları hedefleyen ve izleyicilerde katharsis (arınma) duygusu oluşturmayı amaçlayan filmlerdir. Bu kitapta, 2000 sonrası Türk Sineması nostalji bağlamında ele alınmıştır. Birçok insan geçmişte bir yere, bir döneme, bir kişiye özlem duyabilmektedir. Bu duygulara karşılık gelecek filmler de izlendiğinde izleyicide bir arınma duygusu oluşturabilmektedir. Bu kitap, incelenen filmler üzerinden nostaljik eğilimin filmlerde nasıl ortaya koyulduğunu incelemektedir.

Yeni Türk Sinemasının nostalji filmleri, geçmişi hatırlama ve yeniden düşünme eylemi olarak görülebilir. Bu filmler kişisel ve sade bir bellek deneyimi sunar ve izleyicilere maziye dönüş
imkânı sağlar. Ancak belirtilmelidir ki, 2000 sonrası Türk Sinemasındaki filmlerin tamamı nostalji filmleri kategorisine giremez. Bu çalışmada Dar Alanda Kısa Paslaşmalar (2000), Güle Güle (2000), Vizontele (2001), Aşk Tesadüfleri Sever (2011), Dedemin İnsanları (2011), İftarlık Gazoz (2016) filmleri nostalji bağlamında odak konusu olmaktadır.