19. ve 20. yüzyıl, Osmanlı Devletinde vatandaşlıkla ilgili yapısal ve hukuki reformların yapıldığı en önemli dönemdir. 1807 yılında Şer’i Hüccet (Şer’i Belge) ile başlayan bu süreç 2. Meşrutiyet’e kadar devam etmiştir. 19. yüzyılda sırasıyla Sened-i İttifak, Tanzimat Fermanı, Islahat Fermanı ilan edilmiş ve Osmanlı Ceza Kanunnamesinin yeniden düzenlenmesi, Tabiiyet-i Osmaniye Kanunnamesinin çıkarılması ve Mecelle gibi vatandaşlık kavramını etkileyen ve boyutlandıran yapısal reformlar yapılmıştır. Cumhuriyet dönemi ise 1923-1950, 1950-1980 ve 1980 sonrası olarak değerlendirilmektedir. Osmanlı’dan bu yana *vatandaşlık* kavramı tartışılan bir konudur. Bu tarihi süreçlerin her açıdan bilinmesi ve gelecek perspektifinin oluşturulması bakımında mühimdir. Bu eser, Osmanlı’nın son yıllarındaki vatandaşlık eğitimini örneklendirici bir mahiyettedir. Hem içindeki bilgilerden faydalanmak hem de metnin orijinali de verildiği için Osmanlı Türkçesi konusunda kendisini geliştirmek isteyenlerin istifade edebileceği bir eserdir.