...Yarın çok kanlı bir gün olacaktı. Şipi Bey de Çinliler tarafından öldürülen soydaşlarının ve tüm kandaşlarının intikamını zevk içinde alacaktı. Küçük yaşlarından itibaren yetim kalan çocukların öcünü almak için yemin etmişti. Bu günler için yaşamıştı, yaşatmıştı kendini. Bu ilk akın değildi ve son da olmayacaktı. Bu kez kılıçlar her zamandakinden daha keskin bilenecekti.  Gün; yıllarca zulüm gören, eziyet çeken Türk obalarının, babasız bırakılanTürk çocuklarının, koçların, kuzuların, bozkurtların intikamını alma günüydü. 
Gün; Kızılelma’ya ulaşma günüydü. Buyruk kağan buyruğuydu. 
Sonunda ölüm olsa da!