Yemen diyarının 12/18. asırda yetiştirmiş olduğu en önemli âlim ve şairlerin başında gelen el-Emîr eṣ-Ṣan‘ânî’nin (ö. 1182/1768) en belirgin vasfı âlim olmasıdır. Başta hadîs olmak üzere fıkıh, tefsir, kelâm ve usul gibi farklı İslâmî ilim dallarında döneminin otorite şahsiyetlerinden biri olarak bu alanlarda birçok eser telif etmiştir. eṣ-Ṣan‘ânî, yalnızca şairlik hünerlerini sergilemek için şiir söylememiştir. Bilakis şiirlerini ilmî ve fikrî görüşlerini ifade etmek için kaleme almıştır.

Allah aşkına! Seni seven ve aşkının hasretiyle acı çekene neden uzatıp durursun bu ayrılığı?

Ey endamı güzel! Seninle karşılaşmaktan başka dileği olmayan kalbe acı ve merhamet et.

Senden ayrıldığım için kalbim yangın yeri, nazik ol yurdunu (kalbimi) yakma.

Gözlerim, seni tekrar görünceye değin gözyaşı akıtacağına yemin etti.

Halime acı ve merhamet et. Sana feda olan ruhumu geri getirme lütfunda bulun.

Keşke bilseydim! Ayrılığımın nereye kadar sürüp gideceğini ve bu acıyı ne zamana kadar tadacağımı.

Vallahi ben sözden caymam ve senin dışında sevgili kabul etmem.

(Emîr Ṣan‘ânî)