Kelimelerin dünyasına girip onlarla yaşamak ve kelimeleri birbirine çatıp yeni dünyalara ve hülyalara ulaşmak…

Her kelime yeni kapılar açıyor, gelecek adına…

Kapılar kapılara ulaştırıyor. Her kapının ardında farklı bir gizem…

Bilge: ‘Önce hayatı okuyacaksın ve zihninde depreşen kelimeler kalemine can olup dökülecek bir bir kağıda’ diyordu.

Sokaktayım, yalnız mı yalnız sokakta, lapa lapa yağan karın altında bir kış akşamı. Kaldırımları irili, ufaklı pencerelerden sızan ışık aydınlatıyor. Şairin deyimiyle in cin top oynuyordu. Bu sevda işte o akşam başladı.

Bir ara aklıma Ahmet Hamdi’nin *Kelimeler yaşamımızda karşılaşabileceğimiz tüm durum ve olayları yönlendirebilmemizin, en belli başlı araçlarıdır. Kelimelerimize ne kadar egemen olabilirsek, yaşamımızı da isteklerimize o kadar uydurabiliriz.* sözü geldi.

Çekilip odama, başladım kalemime takılan kelimeleri yazmaya. Yazdıkça daha çok yazmak istiyordum.