*Kelime biriktiren çocuklar…*

-Çocukluğumuzun yazarı Kemalettin Tuğcu’ya-

Dün henüz çocuktular
Sonra büyütüp ümitlerini
Açıp kalemlerinin uçlarını
Sahiden yazar oldular
Dinlerken salıncaklarda masallar
Bir kollarıyla can bebeklerine sarılıp
Güzel rüyalara yattılar
Topaç çevirirken günaşırı
Misket oynarken boyuna
Balonu, bisikleti bırakıp bir yana
Kafalarında şiir kurdular
Sapanla bahçede kuş yerine
Odalarında kelime avladılar
İlk şiir, ilk hikâye, ilk deneme
Öğretmen, baba, amca, anne
Heves, heyecan, tutku, aşk
Uçurtmalarıyla birlikte umutlarını
Savurup öfkeli rüzgârlara
Hayatlarını roman yaptılar
El kadar dergilerde şiir;
Kibirli nazlı gazetelerde yazı
Hâtıra defterlerinde günlük
Ufak, acemi yazılar yazdılar
Minik avuçlarında cümleler
Küçük ceplerinde heceler
Dillerinde söz, yüreklerinde sevgi
Önce çocuktu onlar ama,
Sonra yazar oldular…

- Mehmet Nuri Yardım