Özlemenin künhüne vardım hatıraların
Yolların, otobanların getirdiği sevince kandım
Bir hurma çekirdeği durdu harflerimin üstünde
Küçük bir camdan süzülen ışığın yaşamasıyla
Her hatırlayış sonunda bir kendime yandım

Her günü yazdıysam da durmadı günler
Gece dinlediğim şehrin dertlerine kandım
`İhsan Şerif Bey kendini öldürmek istiyor` dedi bir yazar
Evine bıraktım onu, bir soğuğun gölgesinde
Her yazıdan sonra bir kitaba inandım