Sonsuzluğu düşünürken, gökten süzülerek inen vahiydi.
Ellerimle buluştu en son.
Okudum, `` Sende korkmadan yaz.`` Deniliyordu; 
``Sen de kutsal kıl kendi kitabını.``
Seni hayal ederek, sana anlatır gibi buluşmak istiyorum kitabıma, olmuyor. Muhatap sen olunca kolay değil yazmak. Hapsedilmiş yığın dilsizlikler var içimde.
Belki yine en çok senden sakınıyorum.
Duymadan korkuyorum hiçliğimi.
Ama bu bçyle olmayacak. Kendimin aciz büyüklüğünden kurtulmadıkça, daha acınılası bir zavallılıkla karışacağım hiçliğe.
En çok korktuğum, kendimle birlikte seni de soluksuz bırakacağım ey hayat!