Zülfüleyfe önündeki masaya bakarak, sessizce...

Belki de sen de ben de burada değiliz. Bu an ve zaman yaşanmıyor. Belki de ben o gün hiç uyanmadım dedi.

Belki de binlerce alem var. Bu her alemde bir kişinin hayal ettiği hayat yaşanıyordur. Bu hayaller içinde, zamanı dolduran birer kum tanesi olabiliriz.

Tarihin derinliklerinde; zamanın, gözle görünüp idrak edilemediği bir aşk vadisi. Bu vadide usulca zamanın içine dalalım. Zamanı ve mekanı bir kenaraya koyup, aşka dalalım...