Yüce Yaradan, kendisini tanımamı istiyordu.

Dokunduğum her şey Yaradan’ı anlatıyordu bana en güzel yönleri ile. Oturduğum çimenler, dokunduğum yapraklar, kokladığım çiçekler, dinlediğim kuşlar, suyunu içtiğim dereler, ırmaklar hep Yaradan’ı anlattılar bana. Her biri ayrı özelliğinden bahsediyordu bana. Aslında hepsi kendini anlatıyordu.

*Ben zaten biliyorum* dediğimde kızıyorlardı.

*Biliyordun da bizim özelliklerimizi, neden Yaradan’a ve Yaradan’ın yarattıklarına saygı göstermiyorsun* diyorlardı.

Yaradan’ı sevmek demek, Yaradan’ın yarattıklarını da sevmek demektir.
Çünkü her şeyi kendi görüntüsünden yaratmıştır.
Orada gördüğüm her şey yeryüzünde de var.
Ama biz, yani Unutan Yaratık, hiçbirine gereken sevgiyi ve saygıyı göstermiyoruz.
En önemlisi de kendi ırkımızı sevmiyoruz.
Ben kendimi sevip saygı göstermezsem, Yaradan’a ne deriz.
Ne yüzle Yaradan ile konuşurum, nasıl dilekte bulunabilirim?