"Sevgiliye gönderilmemiş mektuplar..." uzun bir yol akışını sağlayan, hikâyesi sır gibi saklı türküler vardı. İçini saran, içini sarsan ve mütemadiyen teslim olunan... Bir türkü bir yaşanmışlıktı. uzun, bitmeyecek bir hikâyenin ruha kazınmış senfonisiydi. Gerçekti. Bu yola eşlik eden bir çift göz ve bir tebessümle ruhun ahengini tamamlayan o ulvi his, o varlık. Tamam olunan, tam olan kalbin diğer yarısı...

Bugün bir şarkı canlanıp bir ruha dönüştü hayal perdesinde. Susarak seni canlandırdım gözümde. Kalbimle mırıldanıp cümleleri içime soluyarak seni andım. Özlemin gözlerimde ancak bir buğuya yerleşti, az sonra doluya tutularak. Biliyorum seni sevmek zehir, biliyorum seni düşünmek tufan. Lakin zihnimi çepeçevre saran bir sen varken bu durum na-mümkün kalbime. Keskin rüzgârda savrulup duran dilinin acı, kalbinin merhametli yanı duyuyor mu beni? Eksikliğini bugün eksikliğimle ödüyorum. Kalbime susarak, sana hep susayarak...

Neredesin? Sana biriktirilmiş bunca kelimeyi cümlelerle sırtıma yüklediğim bu vakitte, kursağımda kalan heveslerin tamamlanma vakti şimdiyken sen neredesin? Keyifli okumalar temennisiyle…