Senden başka kimsenin olmadığı bir evde, en sevdiğin koltuğa dizlerini

toplayarak oturmuş, sevdiğin bir kitabın sayfalarına dalmışsın; müziğin

sesini sonuna kadar açmış uzandığın yerde keyifle dinliyorsun; çiçeklerine

su verirken bir yandan hüzünlü bile olsa bir şarkı söylüyorsun; sabah

kahvaltıların ve akşam yemeklerin için tek kişilik sofranı bir ayin gibi özenle

hazırlıyorsun; televizyonun karşısına geçip bir yandan elindeki içeceği

yudumlayıp bir yandan istediğin programı seyrederken her şeyi

unutuyorsun…

Öyleyse dışarıdan bakanların yalnız olduğunu düşünmesi sadece bir

yanılsama… Senin dışında birinin yaşamadığı evinin ipek bir şal misali

sarmalayan sıcaklığına özlemle koşuyorsun, demek ki yalnızlık uzak sana.