Yalnızız    

Beni kimsenin bilmediği bilmem kaç satırlık şiirin içine gizlediler...
Gözlerini görmeye korktuğum adam, susturdu dudaklarımın arasından dökülecek sesleri...
Başka biri kan davasından korktu...
Elden ele dolaştım bir kitabın sararmış pas kokan sayfalarında...
Evlatlar, bebeler, aşıklar...
Analar gördüm...
Beni gören susturdu içimin bağırmak isteyen çocuğunu...
Sokaklarda, köşe başlarında nöbetleşe beklediler... Lahdimin en gizli hazinesiydim halbuki...
Ama beni miracımdan yoksun eylediler...
Yangınlar çıktı...
Afatlar oldu...
Son kurtarılan ben oldum...
Bir suçum günahım olmadan kaç insan dokundu kelimelerimin vücut bulmuş haline...
Sırlar aradım ...
Takdirler topladım zaman zaman...
Lâkin kimse basmadı bağrına...