Yaralarımın sarılmasını beklerken üzerlerine tuz basıldı; sevdayı ektim gökyüzünden ayrılığı topladım. Çok sevdikçe, vazgeçilmez olduğumu sandım ama vazgeçildim. En sonunda, ben de vazgeçtim. Bu yüzden yalnızca kendi yalnızlığımda anlaşıldım; yine de kimseye haksızlık etmedim. İçimdeki derin yalnızlığa rağmen umudumu hep diri tuttum. Ne kadar yara alsam da, güzel sevmekten asla vazgeçmedim.
 
Bu kitap, yalnızlığını onurlandıranlara, yürekten sevenlere, başkalarının acılarını küçümsemeyenlere armağan olsun.