Firavun’u öldüren sinek, Peygamberi koruyan örümcek, İbrahim’in ateşine su taşıyan karınca sahip oldukları güce değil, umutlarına tutundular. Yeter ki umudun olsun. Biz her şeyin bittiğini ve yolun sonuna geldiğimizi sanırken, öyle bir an gelir ki bir yabancı çalar kapımızı. “Kim o?” diye seslendiğimizde ise  o, unuttuğumuz yada unuttuğumuzu sandığımız kelime çınlar kulaklarımızda: Benim, umut

Onların hikâyesi de yağmurlu bir günde sahil kenarında başladı birisi ölmeyi düşünürken diğeri ölümüne günler kala yaşatmak için çabaladı birisi KALPSİZ dedi adına diğeri UMUT, Ve sonra şu soru döküldü kelimelerden: “Bir insan neden aşıktır yağmura? Islanmayı sevdiği için mi, yoksa damlalarının bir şeyleri saklaması için mi” kim bilir.