Herkes, acısıyla paylarken
Yağmur vakti sevmelerini
Canhıraş sesler içinde
Yüzünü biriktirdim

Vakitlerden kırkikindi
Bir başıma toprağa
Vakitsiz düşerdim

Halbuki
Bir bakışın kelebeği
Bir cellattan daha
Yürekli kılacağını
Ne kadar da isterdim

Ah yüzün ki son demi
Yağmur vaktinin

Ben her tufan sonrası
Dağlarına ardıl
Yağmur bulutuydum
Sevgilim…