Huzur, sükunet, nezaket, şükran ve samimiyet dolu bir dünyada yaşamayı seçiyorum.

Yargının olmadığı, kutupluluğun olmadığı bir dünyada insanların gözlerinde daha parlak ışığı görmek, istediğim en büyük hediye.

Bu bir ütopya mı sizce?

O halde ben ütopyayı seçiyorum ve ütopyada yaşamanın imkânsız olduğunu düşünenlere soruyorum.

*Yargının nesini seviyorsunuz?*

*Kutupluluğun nesini seviyorsunuz?*

*Borçlu olmanın nesini seviyorsunuz?*

Kutupluluk en büyük yargıdır. Hiç yargı olmadığında huzur, sükûnet, nezaket, şükran ve samimiyetin olduğu alanın kapıları açılır.

Daha iyisine yol almak için. Hiçbir şeyin dörtdörtlük olmayacağı söylendi, bizlerde inandık. Ve hatta her şey dörtdörtlük olduğunda bir aksilik çıkacağından korkup, aksiliği yaratır olduk.

Oysa bu büyük bir Yalan!

Her yerden prangalarla sıkıştırılmış bir durumdayız. Bu prangadan kurtulmamız her an, her dakika muazzam bir farkındalık gerektirir.

Bu kutupluluktan, bu ironiden çıkmaya gönüllü müsünüz?

Az seçilen bu yolu seçmeye gönüllü müsünüz?

Hayatınızdaki her şeyi kendinizin yarattığınızın farkında olduğunuzda ve tüm bunları kucakladığınızda, her şeyi değiştirirsiniz.

Değişimi yaratanlar, dünyayı değiştiriyorlar.

*Evet* mi?

O halde kitabın sayfalarını çevirmeye başlayabilirsiniz…