Babamla bir değirmene gitmiştik. Değirmen kocaman, sürekli homurdanan bir dev gibi gelmişti gözüme.  Öğretmenimin, “Yediklerimiz, içimizde çok küçük parçalara ayrılır. Tıpkı buğdayların değirmende una dönüşmeleri gibi.” dediğini hatırladım.  Eyvaaah! Benim içimde de bu kocaman, homurtulu devden mi var? Acıkınca guruldayan karnım, onun sesi mi yoksa?