VI. yüzyılın ortalarında, liderliğini Türklerin yaptığı bir federasyon Orta Asya’da yeni bir güç olarak ortaya çıkmıştı. Türkler ile yakın oldukları bilinen Eftalitler’in İran’a bağlanması ve Avarlar’ın Bizans’a yakın alanlara göçleri sebebiyle, Türkler bir yandan Bizans, diğer yandan da İran için önemli olmaya başlamıştı. Sonunda Bizans ve İran, Türk Kağanı ile siyasi ilişkiler kurdular. Orta Asya ile Bizans arasında kurulan ilk siyasi ilişkilerin sebebi, II. Justinus zamanında Orta Asya’da üretilen ipeğin Batı’ya ihracı ve Bizans’ın güvenliğiydi. Bu eser, VI. yüzyıl ortalarında Türkler ile Bizanslılar arasında gelişen bu ilk siyasi olayları, temelde, Menandros, Theophylactus Simocattes, Efesli John ve Maurice gibi Bizanslı yazarlara dayanarak ele almaktadır. Eserde bir yandan bu tarihi olayların gelişimi verilirken diğer yandan da Bizans tarihçilerinin meseleleri değerlendirmeleri ve Türkleri nasıl tanıdıklarına yer verilerek kaynakların değerlendirilmesi de yapılmıştır.