Ranevskaya: Hangi gerçek? Sen, gerçekle gerçek olmayanı görebiliyorsun. Benim ise gözlerim kör. Hiçbir şey görmüyorum. Sevgili çocuğum, sen bütün büyük problemlerini cesaretle hal ediyorsun. Petya bana söyle, bu, sen genç olduğun için değil mi? Sen bir problemini çözerken hiç acı çekmedin. Sen geleceğe cesaretle bakıyorsun. Bu, bir felaket beklemediğin için. Yaşam hâlâ genç gözlerinden saklı.. Sen daha cesursun, daha dürüstsün, bizden daha derinsin ama, toplamın üzerine düşün, bana çok az bir anlayış göster, bana acı. Görmüyor musun? Ben burada doğdum, annemle babam burada otururdu. Dedemde. Bu evi seviyorum. Vişne bahçesi olmazsa benim için yaşamın anlamı yoktur. Ve eğer satılması gerekiyorsa,Tanrı aşkına beni de satın. (Trofimov’a sarılır ve alnından öper.) Küçücük oğlum burada boğulmuştu. (Ağlayarak) Bana nazik davran sevgili Petya...

Anton Çehov dünya durdukça izlenecek eserler bırakmıştır.