“Her insan göğsünde yeşermiş bir çiçekle doğar. Ama kader bu ya bazıları çölde açar. Bu yüzden kendini dikenlerle kaplar. Kimseyi yanına yaklaştırmaz. Bunlar yağmurdan da habersizdir. Sadece masallarda duymuştur yağmuru.”

Ayrıldı aramızdan Mehmet iyisiyle kötüsüyle. Kefenledik onu sayfalarla. "Nasıl bilirdiniz?" diye sordu imam. "Mehmet gibi bilirdik," dedik. Ezcümle haydi cenaze namazına!