Ne çok şey yaşadık şu küçük dünyamızda.
Bir o kadar da yaşanmamışlıklar olmasına rağmen ne çok sabahı akşam ettik.
Hep daha fazlasını istedik. Aldık.
Yine istedik, yine aldık.
Hep en güzel, en zengin, en başarılı olmak istedik.
En mutlusu biz olmalıydık, bizden mutlusu olmamalıydı.
Ve gerçekleri göz ardı edip ölümsüzlük hayalleriyle yaşamalıydık.
Bardağın hep dolu tarafını görmeliydik, boş tarafı yokmuşçasına.
Hiçbir şey öğrenmemize gerek yoktu.
Her şeyi biliyorduk doğru ya da yanlış.
Yaşamalıydık, doyasıya yaşamalı...