"Su gibiydi siyahi kız
Buğday saçlı adamla…"
Onun, şiirlerinde ne kadar ressamlığı su yüzüne çıksa da, renklerin arkasında görünen hep insandır. Hüznüyle, neşesiyle ve sıradanlığıyla insan… İnsanı farklı renklerin içinde kendi istediği gibi anlatan şair, ona fırçasıyla hafifçe dokunmadan da duramaz:
"Gerçi insan olduk da ne oldu?
Adımız ‘insan’ olmaktan başka."
Ama her şiirinde insana farklı bir pencereden baktıkça onun sevgisiyle de içi kıpır kıpır olur:
"Gülden de güzel kokar,
Karanfilden de…"
Veya insandan bir anı olarak onu şöyle tasvir eder:
"Sarışın bir çiçektir,
Elimde kalan…"
Ömür Ulusoy’un kitabındaki resimler, şiirler, öyküler kendi yaşamının uç noktalarına uzatılmış bir merdiven gibidir. Her basamakta onun yaşamından bir parça bulacaksınız.

- Orhan Aras