Düşünen bir varlık; kendini düşünceden düşünceye sürükleyerek bazen karşıt bazen birlik anlamda kendini geliştirmeye çalıştığında, iç benliğindeki eğitici özelliğinin değerini fark eder ve kendi kendine en çıkmaz yollarda en uygun yolu edinme dirayetini bulabilir. Bir şey edinmiş bir varlığın tabiatı, artık edinmeye ihtiyaç duyduğu değerlere yönelik çalışır ve varlığını herhangi bir şekilde sürdürmesi gerektiğini anlar. İç benliğinde, kendi kendini kurtarabilen ve cezalandırabilen bir yargının yüce yaratıcı tarafından ona bahşedilmiş olduğunu anladığında, yaptıklarına karşılık kendinden başka kimseyi suçlayamayacağına kanaat getirir. Böylece herhangi bir varlık, dış özelliklere yönelik çalıştığı gibi iç özelliklere yönelik de çalışır ve tıpkı doğanın ortak değerleri gibi birliğin anlatımını sergileyen bir çalışma sistemini benimsetir.