İyiyi ve ideal olanı bireysel ve toplumsal açıdan arzulayan insanlık, bu arzuyu gerçekleştirmek için zamanla kendi normlarını oluşturmuştur. Bazen farklı toplumlarca oluşturulan normlar birbiriyle çelişecek unsurlar barındırsa da genel olarak dünyanın her yerinde aynı özelliklere sahip ideal bir insan formu kendini göstermektedir. Bu anlayış, süreklilik arz eden insan neslinin evrensel zihniyetine yerleşerek yeni kuşaklar için bir tür yaşam felsefesi, kutsal bir öğreti haline gelmiştir. Bugün bu aşkın felsefenin sezgisel ve içsel bir yolla izhar edildiği ifadelere öğüt adı verilmektedir.
Öğütler; dünyanın her yerinde farklı şekillerde insanlara aktarılan, ahlâkî yönden ideal insan tipini oluşturmaya ve kişinin eksik yönlerini tamamlamaya çalışan evrensel mesajlar olarak tanımlanabilir. Kutsal kitapların ve hikemî metinlerin içeriklerine bakıldığında insanı ahlâkî yönden iyi ve ideal bir zemine yöneltme çabasının varlığı görülür.