Üzmek kolay, sevmek zor olur her daim. Ama ben üzmek kısmının en güzel istisnasıyım. Severim, çok severim, güzel severim, uzaktan severim ama asla üzmem. Kolay kolay üzmem yani. Ancak sen beni çok üzdün sevdiğim… `Seviyorum` diyen birisi neden üzsün ki sevdiğini? Yani şöyle düşün; zor olan sevmekti ya hani, sen zoru başarmışsın ama kolay olana kaçmışsın. Saçma değil mi?

Saçma.

O yüzden inancım kalmadı sevgine de beni sevdiğine de… Fakat gerçekten sevseydin beni, üzmezdin. Yaptığın tek şey sevmek olurdu sadece. Benim gibi sevmek, benim gibi çok sevmek olurdu. Keşke be sevdiğim, keşke üzmeseydin beni, keşke sadece sevseydin.

Olur da benim gibi seven olursa seni - ki olmaz - ama eğer olursa bana yaptığını ona yapma sakın. Sev onu üzme. Üzmeden sev evvela.