Bizi alışılmadık meleklerle tanıştıran, uzlaşmaya çalışmayan; aksine, uzlaşmamayı seçen bir dil serüveni. Yeryüzünün çiçekler için hiç de fena bir yer olmadığını bilen bir şairin kaleminden çıktığı hemen anlaşılıyor. O yüzden, her hevesli göçebe gibi yüzünü kendine değil, budana budana, eksile eksile çoğalması gereken şey’lere dönüyor. Zaten başka ne var ki yapılacak, en iyi vahşilerin cirit attığı şu kırılgan yeryüzünde?

seni iyi tanıyan bir yumruk mesela
tebessümüne dalgalar gibi vurur
bahçelerine edepli davranır
sevişirsin gömülmeden önce 

başka ne var ki yapılacak