Abuzer Demir, önceki yıllarda yayınlanan “güfteler”inden (Duygular Taşarken, 2017) sonra, aradan geçen zaman zarfına sığdırdığı, özenle katlayıp yerleştirdiği yeni şiirlerini bir araya getiriyor, ilk kez bu eserinde günyüzüne çıkarıyor.
Dost sohbetlerinin, yol arkadaşlıklarının, hemhâl olunan işret meclislerinin bir parçasıymışçasına, kendi sesini, kendi gizli nağmesini arayan dizelerini “üzerlik taneleri” gibi sıralıyor. Tabiata, insana, aşka, hüzne, isyana, yoksulluğa bazen dalgınlıkla, bazen çatık kaşlarıyla, bazen de katıksız bir merakla bakakalıyor.
O arada eteğindeki rûşeymleri, filizlendirmek üzere okuruna ikram ediyor: Üzerlik Taneleri.