UZAK KIYILARIN SEVDALILARI

Bir denizin uzak kıyılarında
İki farklı kentinde aynı ülkenin,
Gözlerinde en derin endîşe,
Hüzünlü dalgalarına dalıp gittiler.

Oynak kucağında fırtınalar denizinin;
Odysseus’un boğuştuğu dalgaların.
Sanki burgaçlarında çırpınıyordular

Aynı denizin uzak kıyılarından
Sıradağlarla ayrılmış iki kentinde,
Sağır Poseidon’a yakınıyordular
İki yürekçe, tek ruhun azâbından.
 
Olmadı, kaderlerinin uyuyan yelkenine
Kalplerinin fırtınasını bindirdiler
Ve bildik kıyılara sırtlarını döndüler
Yelkenleri kalkan oldu oklarına güneşin.
Işık oldular zifir gecelerde birbirlerine.

Bir denizin uzak kıyılarından,
Suya hasretlerini mırıldanarak yalpa yalpa
Duyarsız dalgaların âhengine öykündüler
Aya ve kararsız yıldızlara küskündüler,

Sürüklenip gittiler, bilinmedik diyarlara…