"Kirpiğin nemine sürme çekilmez.
Kahve telvesinden çare beklenmez.
Zalım harmanından aş bekleyenler,
Zulüm çeşmesinden şerbet içilmez."

Umut hep vardır. Aşk her yerdedir. Zulüm ve sömürü de öyle. 

Hiçbir hayvanın doğaya ya da kendi cinsine karşı suç işlediği görülmez. İnsan dışında hiçbir canlı, drama ve travma yaşamaz. Toplumsal kurallar koymazlar. O yüzden insan dışındaki tüm canlılar kötülük bilmezler, daha özgür ve mutludurlar. Sömürü, zulüm, haksızlık, savaş, iyilik ve kötülük insanlar tarafından icat edilmiştir.
Zulme ve sömürüye karşı durmak insan olmanın temelini oluşturur. İnsanlığa, doğaya, çocuklara, hayvanlara karşı işlenen suçlara karşı durulmalıdır. Şiirler, bu kötülüklere karşı durmanın en etkili yollarından biridir.
Bu kitapta, doğa ve toplumsal olayları duyarlı bir şekilde irdeleyen şiirleri, acı kahve tadında okuyacaksınız.