ÜVERCİNKA’DA TARİHİ YAPAN ŞİİR

Üvercinka’nın Haziran 2022 (92.) sayısında tarihin ve sanatın örtüşük somutluğu Nâzım Hikmet şiiri üzerinde vurgulanıyor. Nuri Demirci, “Gülten Akın Şiiri: Kendisi İçin Kendine Karşı” başlıklı incelemesinde şairi kendine sadık kalarak kendiyle çatışma ve kendini sürekli yenileme eğrisi üzerinde ele alıyor.   

Osman Çutsay, sanatın insanda aydınlanma ve kendini aşma isteği uyandırıcı çabalarına sıradan bir tartışma yaklaşımıyla eğilerek konuyu bir Kant izleği bağlamında ele alıyor: “Çarpık Ahşap” ve Kötücül İnsan Üretiminde Sanatın Rolü... Günümüz sanatında kötülük üretimini estetize ederek doğaya upuygun yaşamak adına içgüdüsel yaşamayı kışkırtma ve kötülüğü meşrulaştırma girişimlerinin eleştirisine de ilmek atan Çutsay, yine cesur bir tartışma başlatıyor.

Alp Hamuroğlu, Sabahattin Ali ve Emperyalizm incelemesinde yazarın konuyu bilimsel tanımıyla ele aldığını gösterirken; Halit Payza, Tarihî Roman Ve Ciddiyet yazısında Orhan Pamuk’un tarihi kaçamak ve artniyetli kullanımını sergiliyor.

Birgül Göker Perdisa, İtalyan Cadı Ödülü’nde Rus Cadı Avı başlıklı yazısıyla Batı’ya karşı yürüttüğü polemiği genişletirken emperyalizm çağında sanat çevrelerinin nasıl gericileştiğini sıcak örnekleriyle ortaya koyuyor. Halûk Cengiz, Basılı ve Dijital Korsan Yayıncılık bağlamında “Homurdanmalar”ındaki ses tonunu daha bir yükseltiyor.

Bülent Elitok, Eleştiri Öcüsü yazısında, şairin eleştiri değil övgü arayışında oluşunu ve eleştiri korkusunu vurguluyor. Kenan Ercan, Asım Bezirci ve Eleştiri değinisinde bilimsel eleştirinin yapıcı değerini anımsatıyor.

Banu İmer, Farklılık Peşinde yazısında, öykünün yanı sıra denemede de çarpıcı örneklerle gelişmekte olduğunu somutluyor. Ünsal Çankaya, Fotoğraf Altı Yazıları’nda ilginç bir girişimle, anılarını fotoğraflar üzerinde izliyor. Necdet Arslan, Okumalar’da edebiyat dünyasından şaşırtıcı kesitler sunuyor ve anımsatıyor.

Erol Ertuğrul, geçtiğimiz günlerde yitirdiğimiz Sami Karaören’i Bir Yıldız Kaydı yazısında anılara yaslanarak gazeteci ve edebiyatçı kişiliğiyle sergiliyor. “Ziya Osman ve Cahit Sıtkı Dostluğu” yazısında ise iki şair arasındaki yakınlığa ışık tutuyor.

Cem Bayındır, Lorca İçin yazısında büyük şairin şiiri ve yaşamı arasındaki özdeşliğe dikkat çekerek faşizmin insana ve sanata karşı oluşunu gösteriyor. Aydan Ay, Haziran Kurşun Gibi Ağır yazısında, başta Nâzım Hikmet, Orhan Kemal ve Ahmed Arif olmak üzere, Türk edebiyatının haziran yitiklerinden okura izlenim ve anımsatmalar yansıtıyor.

Ayça Yüksel, Haydarpaşa Dayanışması öncülüğünde yıllardır sürdürülen savunmanın sergilendiği Yaşayan Haydarpaşa kitabını tanıtırken; Seyyit Nezir 80. yaşındaki Ataol Behramoğlu’na ağırlık veren BerfinBahar dergisini değerlendiriyor.

Olcay Bağır, 2001: Bir Kubrick Başyapıtı denemesinde usta yönetmenin yalnızca bilimkurguya değil, bilime de öncülük edişini aydınlığa çıkarıyor.  

Dergide bu ay Aydan Ay’ın Zelha, Banu İmer’in Nedensiz, Neval Savak’ın Rüzgârla Dans Edenler öyküleri sayfalardaki yoğunluk ve çeşitliliğe yumuşak renkleriyle katılıyor. 

Kalanın Hikâyesi (Klaros Y.) adlı kitabında daha önce hiç yayımlanmamış bir uzun şiire yer veren Şükrü Çiftçi’den bölümlerin sunulduğu dergiye Ahmet Emin Atasoy, Ahmet Tığlı, Alişer Ulaş Göner, Halit Özboyacı, İbrahim Eroğlu, İsa Küçük, Kenan Ercan, Mazlum Çetinkaya, Mehmet Tektemur, Necdet Arslan, Ozan Telli, Pelin Şanlı Türgen, Süleyman Yağız, Ünsal Çankaya, Veli Erdem de şiirleriyle zenginlik sağlıyor.