"Üstat ile Talebe" kitabı 2013 yılının kışında tamamlandı. Yarım yıldan fazla bir süre geçti ve hala kapalı çekmecelerden birinde tutuyorum onu. Henüz onu yayınlamadım ve kimsenin okumasına da izin vermedim. Yemek sırasında sigara içerken sanki çıkan dumanı da yutarcasına içiyordum. Bu kitabın nasıl yazıldığını ve nasıl ortaya konulduğunu bilmiyorum. Nelere değinilmeli, neye değinilmemeli ve henüz yazılmamış olan şey ne? Hafızamıza kazınmış olan her şey kalbin sayfalarına kazınmıştır aslında. Hiç kimse kolayca dokunmaya cesaret edemiyor onlara; Kısa sürede yazmak rahat kabul edildiğinden, kalbinize huzur ve rahatlık verir, ancak aynı zamanda bir acı ve ıstırap meselesi olarak kabul edilir. Ayrıca, "Üstat ile Talebe" kitabım, devrimin bu duman, bu bulut ve bu karanlığının ortasında gerçekten var olduğunun önemli göstergelerinden biri. Daha sonra ise devrim sona erdi ve kayboldu. Devrim topraklarına kalıntı ve gübreler püskürtüldü. Ama rüzgâr eser esmez bu kötü koku kaybolacak. Bu kalıntılar dünyayı beslemek için gübrelere dönüştüler; bu nedenle büyüyen mahsuller için uygun koşulları sağlamalısınız. Doğumda annelerin gördükleri acıyı görmüyor musun? Ancak bununla birlikte doğum sancısı ile zorluklarına lanet eden ve söven tek bir anneyi bile göremezsiniz. Aksine hepsi çocuk sahibi olmaktan mutluluk duyar.