Eşref, Nâfiz, Turgut Çulpan Üsküdâr`a vedîa!
Ahvâl, etvâr yönünden de herbiri bir bedia.

Üsküdâr`da bu üç sırlı melâmî-meşreb zevât,
Ehl-i Beyt-i Resûlullāh aşkında etti sebât.

Kimsecikler fark etmedi, kime oldular bende;
Erimişce yaşadılar cemiyyetin içinde.

Kıldı Hikmet bu zevâtı, bizâtihî azîzân;
Edebleri cihetiyle: pür temkin  ve pür iz`ân.

Hakk`ın lûtfu olmuşlardı pek az bir muhibbâna,
Bütün herkes âşık idi onlardaki rüchâna.

Onlar için, bizâtihî farksızdı zâhir, bâtın.
Hâtırâsı bile lûtuf, bu mubârek zevâtın.

Bu azîzân Üsküdâr`a vurulmuş bir mühürdü.
Vakt-i mev`ûd dolduğunda, hepsi Hakk`a yürüdü.

Var mı hâlâ Üsküdâr`da onlar gibi Sırlı`lar?
Bunu bilmek, heyhât,  muhâl! "Onlar", kendini sırlar.