Sevda sevginin en uç noktasıdır. Sevdanın daha ötesi yoktur, varsa da ölümdür!

Sevda ahmak ıslatan yağmur gibi yavaştan başlar, durmaz; yağmur olur, dolu olur, kar olur. Dur durak bilmez giderde gider, gittiği yolu da yeri de bilmez! Varacağı nokta neresidir, hangi iskele sevda için son limandır? Sevda bendini yıkan sel misali çağlayarak akar gider; gözyaşını, hırsı, kini, sevgiyi, reddi, hayırı, eveti, varı, yoğu önüne katar, sürükler sonsuzluğa bırakır!

Aşk sevda olamaz! Aşk yaşanır biter! Bir anlık yaşandığı gibi uzun süreli de olur ama yine de yaşanır ve biter! Sevda öyle değildir. Sevda yaşanır, yaşandığı gibi yudum yudum içilir! Daha ötesi sevda ateşi bütün vücudu sarar, beyinde depreşir, kalpte oturur kalır. Karşılık bulduğunda beklenen deprem atlatılmış ve mutlu sona gelinmiş olur. Ama maalesef sevda denizinde yüzenlerden, sevda ateşiyle yanan ve kor olanlar arasında mutlu sona ulaşanlar parmakla sayılacak kadar azdır…

Sevda, mutluluktan çok ölüm getirir. Sevdalıların birbirlerini anlamaları, aynı anda ve oranda hissetmeleri mümkün değildir. Bu dün böyle idi bugünde böyledir. Şüphesiz yarında öyle olacaktır!