Umudun Yolcuları, bir ömre bedel olan yetmiş üç günlük Paris Komünü üzerine bir güzellemedir. Romantik yazın tarzının yoğun etkilerini taşıyan William Morris, bu manzum eserini şiirsel bir dille dokurken, iki ümitsiz aşığın komün günlerinin coşkusuyla çıktıkları umut ve devrim yolculuğunu anlatır. Morris’in Paris Komünü’nün ardından, 1885’te kaleme aldığı bu çalışmasıyla, komünün en güzel çocukları Charles Delescluze’in, Louise Michel’in, Nathalie Lemel’in ve daha nicelerinin yaşayan ruhlarını yeniden duyumsarız. Komün barikatlarında yitirilen bir aşkın son meyvesi olan bebek imgesiyle, umut yolcularının yitmediği bir kez daha anlatılmak istenir. Anlatıcının aşkını çocuğuna anlatımından okuduğumuz bu metin, yeni kuşaklara yazılmıştır adeta. Doğan çocuk, artık yeni komünlerin müjdecisidir... "... eğer William Morris’i en önemli İngilizlerden biri olarak kabul edeceksek, bu ne onun beklenmedik ölçüde iyi bir şair olmasına, ne tipografya üzerindeki etkisine, ne süsleme sanatlarındaki üstün hünerine, ne aktif bir sosyalist önder olmasına, ne de aslında bunların tümüne bağlanabilir. Asıl önemlisi, bütün bu faaliyetlerin her yerine sinen bir mizaca sahip olması ve bunlara belirli bir bütünlük vermesidir." E. P. Thompson