“Muazzam bir güne uyandı Mısır. Mısır`a baktı öylece karanlık.

İsmail`e baktı apaydınlık. Omuzları dik, alnı açık.

Usulca ayaklarını topladı.

Gözlerinde mütebessim bir tavır…

İsmail`in alnında bir esmer kelebek…

Hacer`in damarında, İsmail`in kanında…

İbrahim`in alnında Kenan çölü. İsmail’in alnında İbrahim. İsmail’in alnında kesmeyen bir bıçak durmakta. İsmail’in alnından İbrahim geçer.

Musa asasına dayanır. Yunus, balığın karnında yüzer.

İsmail`in alnında İsa çarmıha dayalı.

Mansur `` Ene-l Hak ``diye bağırdı.

Son Nebi, Muhammed Mustafa ``Ümmetim`` diye ilahi güce sığındı.`` Ol, ne olursan ol, yine gel dedi ``Mevlana.``

``Bana seni gerek seni`` dedi aşkın sesi Bizim Yunus.

``Hüzün taze tutar aşk yarasını, yaramdan da hoşum yârimden de ``dedi Tebrizli Şems.

Yemen illerine vardı Veysel Karani.

Davut, bülbüllerle dile geldi. Süleyman, Süleyman`ca konuştu kurtla, kuşla. Meryem ana derin bir ah çekti `` Mesih’ ‘dedi.

Hacer yumdu gözlerini. Cebrail, Hacer`e :  ``Yurduna dön, rabbin seni İsmail`le müjdeledi.

``Yusuf`un gözlerinde derin bir kuyu su doldu. Mısır’da Züleyha`nın tılsımı esti bir sabah yelinde.”