İzleyicinin deneyim eşiğini genişletebilen sinema, pek çok iyi filmin başardığı gibi bireysel, toplumsal veya tarihsel meselelere dair aydınlatıcı ve derinlikli eleştirel vizyonlar sunabilir. Çağın farklı yönlerini dolaylı olarak deşifre edebilir, alegorik temsillerle yorumlayabilir. Dahası zamanın sınırlarını aşarak geleceğe yönelik olumlu veya olumsuz öngörülerde bulunabilir. Yeni görme, yaşama ve varoluş tasavvurları geliştirerek izleyicisinde aydınlanma yaratabilir. Aynı zamanda pedagojik bir aygıt olarak sinema, bilgi birikimimizi ve algımızı besler, ezber formüllerin sığlığından sıyrılarak aykırı okumalara alan açar. O yüzden “Bir film asla ‘yalnızca bir film’ değildir.” Elinizdeki çalışmada Bekir Birbiçer; mevcudu ıslah etmeyi değil her şeyi yeni baştan düşünmeyi salık veren filmler üzerinden toplumsal ve politik meselelerin çözümlemesini yapıyor. Aklîleştirip normalleştirdiğimiz ve gündelik hayatın içinde göremez olduğumuz sorun alanlarını yeniden gözden geçirmeye davet eden filmleri, içerdikleri olgular ve yazmaya kışkırtan alanlar bağlamında analize tâbi tutuyor.