İnsanların kaçıp kurtulmak istedikleri, ıslanmamak için önünden kaçtıkları, “nasıl da yağıyor mübarek“ dedikleri yağmur, her nedense bana o kadar keyif veriyor ki. Saatlerce altında kalıp, iliklerime kadar ıslanabilirim.
İlk şiirimi yağmurlu bir günde yazdım… İlk aşkımı ilan ettiğim zaman yağmur yağıyordu… Ölümü ve intiharı düşündüğüm her anım yağmura rast geldi…
Yazılarımı bir editöre gösterdiğim ve kapıdan kovulduğum zaman sicim gibi yağmur vardı ve ben ıpıslaktım… Bir yağmurdan aldığım darbelerle günlerce hasta yattım… Yağmur üstüne yazdığım bir yazıdan dolayı ilk te’lif ücretimi aldım…
Benim için ölüme gidecek olan kız, yağmurlu bir günde bana geldi… Beni hep yağmurlu günlerde terkedip gittiler… En çok yağmurdan ıslandım… İlham perilerim yağmurla birlikte indiler hep…
Yağmur oldu delirdim önce, sonra yağmur ayılttı beni… Yağmurlu üç gün rızkım kesildi… Yağmurdu; kardelen çiçeklerini tanıdım…
Ve bir yağmur daha vardı ki, onu ne ben söyliyeyim, ne siz benden işitin…
Ben yağmuru severim ve dahi yağmur sever beni…
Yağmur yüzünden yazar oldum…
En çok da yağmuru yazdım kitaplarıma… İçimde nedense çok yağmur var!