Saat öğle sonu 5... Locaların teneffüs zamanı. Çimento hapishane avlusundayız. Hep o günlerin hayali içinde, bu, sevdalı bir yürek gibi lekesiz akşam havasını, adeta bir hürriyet havasıymış gibi içime dolduruyorum: Ve;

`Sevmek mükemmel şey, delikanlım
Sev bakalım
Mademki kafanda yıldızlı bir gece var
Benden izin sana
Sev, sevebildiğin kadar...`

diyen koca Nazım`ı hatırlıyorum ve bana öyle geliyor ki, `insanın başı boş yabani bir tay gibi, en hür olduğu zamanlar, herhalde en çok sevdiği zamanlardır.` Vakıa, `hürriyet, zaruretlerin idra-kidir` derler, bilirsin ve bu da sapına kadar doğrudur; doğrudur, ama, zaten insan, hakikaten sevdiği sıralarda, sevmekten gayrı bir başka zaruret idrak edemez ki...