Burada bahsedilmesi gereken bir hususta İbn Abdilber rahimehullah’ın, bu kitabında üç imamın biyografisiyle sınırlı kalıp, bunlarla beraber Ahmed bin Hanbel rahimehullah’ın zikretmemiş olmasıdır. Ahmed bin Hanbel, İbn Abdilber döneminde, öncesinde ve sonrasında doğuda ve batıda tanınmış kendisine tabi olunan dört imamdan biridir. İbn Abdilber, bu kitabında Ahmed bin Hanbel’den bahsederken yalnızca İmam Şafiî’nin ashâbından olduğuna dair kısa ek bir bilgi olarak vermiştir: “Bağdat’ta İmam Şafiî’den ders alan, onunla aynı mecliste bulunan ve onu tercih edenlerden biri de: Ebu Abdullah Ahmed bin Hanbel’dir… Onun, ilimde ve hadisteki konumu malumdur. O, hadiste insanların imamıydı. Vera sahibi, hayırlı, faziletli, abid, sünnete sımsıkı sarılan, bid’at ehline karşı sertti. Allah Resulu aleyhisselamın hadislerini en iyi bilendi. İmamı olduğu hadis ehli mezhebine göre fıkıhta tercih yapardı. Sadece İmam Şafiî’ye bağlı kalmadı. Buradan da anlaşılıyordu ki İbn Abdilber, İmam Ahmed’i hadiste imam, fıkıhta tercih yapan biri olarak görüyordu. Daha önce İmam İbn Cerir et-Taberi de (Ö. 310) aynı şeyi yapmış “İhtilafu’l Ulame/Âlimlerin İhtilafı” adlı kitabında İmam Ahmed bin Hanbel’in ihtilafını zikretmemiştir. İbn Abdilber der ki, İbn Cerir kitabınd Ahmed bin Hanbel’in ihtilafını yazmamıştır. Çünkü İmam Ahmed, muhaddistir, fâkih değildir. Bu iki âlimden sonra gelip de aynı görüşte olan birden fazla âlim vardır.